Een paar dagen geleden gaf ik Anne-Lynn rond een uur of elf te eten en vervolgens vielen we alle drie doodmoe in slaap. Toen Anne-Lynn weer wakker werd voor haar volgende voeding was het nog donker. Maar toen ik op de klok keek bleek het zeven uur in de ochtend! Ik schrok me wild! Was ik zo moe geweest dat ik haar niet had gehoord voor haar nachtvoeding? Maar nee, al snel realiseerde me ik het heuglijke feit dat Anne-Lynn voor het eerst een nacht had doorgeslapen. Op een leeftijd van negen weken al!!! Ik was trots (en enorm blij!). Maar iets in mijn achterhoofd was sceptisch: het was vast een eenmalige actie geweest.
De dag erop viel Anne-Lynn om 21:00 pas in slaap. Om 23:00 twijfelde ik: zou ik haar nu wakker moeten maken? Ik deed het niet, vond het toch wat zielig. Ze kwam weer om 04:00. Midden in de nacht dus, maar wederom had ze een ruk van 7 uur gemaakt.
Ze leek er een sport van te maken. Die ochtend voedde ik haar om 8:00 en om 13:00 heb ik haar maar weer gegeven, al vroeg ze er nog niet echt om. Dit kan toch niet normaal zijn dacht ik nog? Wat moet ik met zoveel vrije tijd? Ik mis m'n kind! Waarom slaapt ze nog steeds?
Uiteindelijk denk ik dat ze toch wat te weinig melk heeft gehad die dag, want vannacht kwam ze opeens weer wel...
Kortom... we zijn een beetje in de war, mijn smurfje en ik.
Ze ligt op het moment in bed, maar slaapt niet. Ik ga haar zo maar weer even halen, want ik mis haar. Mijn kind is niet aanhankelijk, mijn kind heeft een moeder die aanhankelijk is...
Mmmm, als dat maar goed gaat. Ik maak me er niet zo druk om. Is het echte genieten dan eindelijk begonnen?
Hoi Ellen,
BeantwoordenVerwijderenIk heb weer even alles bijgelezen. Fijn om zo op de hoogte te blijven van je leventje met je meissie. Zoe had trouwens ook een te kort tongriempje en spruw (al bleek het achteraf ook tandbeen te zijn, witte puntjes op het tandbeen is niet altijd spruw weet ik nu:))
Ik blijf het volgens vanuit hier. Groetjes Astrid