Reflux met kwantum-korting

Soms heb je van die dagen... En gisteren was het er weer zo-een.
Anne-Lynn spuugt. En ze spuugt behoorlijk. Na de voeding, tussen de voeding, vlak voor de volgende voeding... Anne-Lynn spuugt altijd. En tot nu toe had iedereen er mij van proberen te overtuigen (huisarts, consultatiebureau en zelfs vriendinnen die notabene niet eens kinderen hebben) dat spugen normaal is en dat het er nu eenmaal bij hoort. Nou, eigenlijk vonden wij de grens van 'normaal' al behoorlijk overschreden.
Gisteren moest ik naar het WKZ. Ik moest naar de gyn (heb ik dat al ergens geschreven: vloeien wil niet stoppen, dus is men met het beter loodgieterswerk begonnen). Daar aangekomen kotst Anne-Lynn echt alles onder en dat terwijl de voeding alweer 2 uur geleden is. Alles was zeiknat.
'Dat is niet goed hoor!' zei een verpleegkundige.
'Jawel hoor, das normaal' probeerde ik nog...
Binnengekomen bij de gyn zei deze dat ze Anne-Lynn om dit moment belangrijker vond dan mij en dat het verstandig zou zijn om even met spoed langs de KNO en kinderarts te gaan.
Ze belde voor mij naar de KNO en gelukkig kon ik gelijk terecht. Zou het dan door benauwdheid komen? Is haar neus weer dicht gaan zitten? Gelukkig kregen we, na dat vreselijke onderzoek met zo'n camera-tje in haar neus, al snel het goede nieuws dat er met haar luchtwegen niets aan de hand is.
Een hele opluchting, letterlijk en figuurlijk. Van de KNO gingen we weer terug naar de gyn. Ik had nog net een half uurtje voor ik me moest melden op de spoedpoli 'algemene kindergeneeskunde'.
De gyn... tja, wat zal ik daar over schrijven?. Zo belangrijk vond ze me immers niet (dit is een grapje mensen!)
Toen door naar de poli kindergeneeskunde. En dan sta je weer aan zo'n balie en je verwacht bijna dat iemand eens een keer zegt: 'Spaart u ook Airmiles?', 'Heeft u ook een klantenkaart?', 'Wilt u koopzegeltjes?', 'Bonuskaart?',  'Ja, maar het zijn de stapelweken hoor!' 'HAMSTEREN!!!'
Maar nee, geen kwantum-korting in de gezondheidszorg.

Sterker nog, in de gezondheidszorg wordt gewerkt met zogenaamde DBC's. DBC staat voor Diagnose Behandel Combinatie. Stel, u heeft last van Reflux (ik noem maar wat...) en u krijgt hiervoor een verwijzing voor het ziekenhuis, dan wordt er een DBC geopend voor die specifieke klacht. Aan elke gedefinieerde DBC hangt een prijskaartje. Een jaar lang mag u voor hetzelfde geld klagen over uw reflux-klachten en de dokter zal u een behandeling voorstellen. Maar, stel dat u voor uw klacht maar 1 keer bij de arts hoeft te zijn, dan betaalt u toch het volledige prijskaartje van dat specifieke DBC. En erger nog, als u voor een andere probleem bij dezelfde arts moet zijn, dan wordt er een nieuwe DBC geopend. Je betaalt dus niet de echte kosten van een behandeling, maar een soort gemiddelde. Zo kan het dus zijn dat je na een enkel gesprek met een arts al volledig door je eigen risico heen bent...
Beetje bizar systeem...

Maar goed, geen korting dus. en eigenlijk boeit het me ook weinig. We betalen ons scheel aan onze ziektekostenverzekering, maar de premie van Anne-Lynn hebben we er voor de komende 40 jaar al volledig uit!

We dwalen af. De spoed-poli kindergeneeskunde. Dat was eigenlijk zo gepiept. Voor mij was het ook zo klaar als een klontje: Anne-Lynn heeft reflux, zoals zoveel kinderen. Het maagklepje is bij jonge kinderen nog niet volgroeid, waardoor er makkelijk voeding vanuit de maag weer terug omhoog kan komen. Op zich niet erg (enkel vervelend voor de wasmachine), maar als het te erg wordt kan het omhooggekomen maagzuur de slokdarm beschadigen en dat doet pijn. Zo krijg je na een tijdje een erg ontevreden kind. Ik dacht alleen dat het een kwestie van tijd was. Dat het spugen en ongemakken juist minder zouden moeten worden met de tijd. Dit schijnt niet helemaal waar. Kleine baby's hebben nog niet veel maagzuur, dus hebben ze er beperkt last van. Juist op de leeftijd van Anne-Lynn beginnen de kleintjes meer zuur aan te maken en dan begint de ellende. Weer wat geleerd.
Waren we net blij dat alle medicatie afgebouwd was, beginnen we weer opnieuw.
Anne-Lynn krijgt nu een middel waardoor haar voeding versneld vanuit de maag wordt doorgesluisd naar de darmen (en dan kan het dus niet meer omhoog komen) en een zuurremmer, zeg maar Rennies voor baby's. We hopen dat het werkt...

Om 10:00 waren we van huis gegaan. Om 16:00 waren we weer thuis.
Roze wolk, roze wolk, waar ben je toch gebleven...

Maar pssstt... Anne-Lynn ligt heel zoet te slapen in de box. Ze heeft nog hetzelfde shirtje aan als gisterenavond en dat is echt een wonder!!!