Vanwege mijn bloeddruk en met name de klachten die ik er van had, werd ik dinsdag 1 november ingeleid. 's Ochtends kreeg ik de eerste spuit gel (prostaglandines) om het een beetje soepel te maken 'down under'. Er gebeurde niets. Op de monitor waren wel wat harde buiken te zien, maar die had ik de dagen daarvoor ook al. 's Middags kreeg ik een tweede dosis. Hier kreeg ik wel regelmatigere harde buiken van. Ik kon wel met mn hand voelen dat ik ze had (in combi met de monitor), maar gevoelig waren ze niet. Ik raakte in de war. Ik had van die harde buiken om de 2 minuten en ze hielden wel een minuut aan. Waren dit weeen? Waar liepen al die vrouwen dan zo over te zeuren? De VK haalde me uit de droom: 'Nou meisje, als dit weeen zouden zijn, dan lag je hier niet meer zo ontspannen!'
OK, geen weeen dus. Nou, dan zal het vandaag wel niets meer worden.
Om half 7 kwam HJ en toen werden de tussenpozen tussen de weeen weer wat langer. Game-over dacht ik nog. We hebben 1 spelletje kunnen doen, maar toen wist ik opeens toch zeker dat ik weeen had ('Even wachten nu... Had ik nu al gegooid of niet? Laten we maar stoppen...').
Voor HJ begon de voetbalwedstrijd Barcelona tegen 'weet-ik-wie' en voor mij was het nu echt begonnen. Om 22:00 vond ik het leven opeens niet zo leuk meer. 4 cm ontsluiting. Deze aanstaande moeder deed naar aanleiding van al die geweldige zwangerschapsboeken haar rekensommetje en bedacht zich dat nog 6 uur 'hel' niet iets hoort te zijn waar vrouwen voor kiezen. Zeker niet als je in een academisch ziekenhuis ligt. Altijd gezegd: 'geen naalden in mn rug', maar opeens boeide dat toch niet meer zo.
De anesthesist werd gebeld en een infuus geprikt. Nog geen half uur later werd de anesthesist echter met een 'sorry mevrouw, het kan niet meer' afgebeld: 8/9 cm ontsluiting. WAT?!?! Waar waren die 6 uur, die die zwangerschapsboekjes mij nog hadden beloofd? Na een minuut of 20 persen (heerlijk! echt waar) was nieuw leven een feit.
Het opruimen van de schade... daar zal ik niemand mee vermoeien.
Maar neem van mij aan: liever nog 3 bevalling dan nog 1 keer die ellende...
Term van de dag
Prostaglandinen:
Dit zijn een groep hormoonachtige stoffen die op lokaal niveau werkzaam zijn in het regulieren van vele fysiologische processen. Bij het inleiden van een bevalling wordt dit in gel-vorm gebruikt om de baarmoedermond te laten rijpen.
PS. Reacties op vragen zet ik als eigen reactie onder een post, dus niet in de blog zelf.
Extra PS. In tegenstelling tot wat ik gisteren schreef blijkt er toch ook bot in het spel bij de Choane Atresie van Anne-Lynn. Het is een combi van vlies en bot. Maar op zich schijnt 'het gat' wel goed zichtbaar te zijn, dus weten ze in ieder geval waar ze moeten boren (jakkes!!!)
test
BeantwoordenVerwijderenDe test is doorgekomen :-)
BeantwoordenVerwijderenPraat me niet over bevallen ;-) Bij mij ging het ook ongeveer zo. Dat half uur tussen 4 cm en volledige ontsluiting heb ik liggen wachten op de anesthesist. Bij mij hebben ze echter voor het zetten van de ruggeprik niet meer gekeken naar hoeveelheid ontsluiting. Toen ik van het zetten van de ruggeprik de lift werd ingereden, kreeg ik persweeën... Het infuus kon meteen weer op 0.
Gelukkig hier geen schade... Ik hoop dat je een beetje netjes in elkaar bent gezet :-S Het oog wil ook wat (proest!)
Wat jammer dat er toch wat bot in zicht is. Hoe laat staat de operatie gepland?