Dinsdag, precies drie weken na de geboorte van Anne-Lynn was het dan eindelijk zover: we mochten naar huis! De hele dag hebben we zitten wachten op een saturatiemeter, die als sinds de dag ervoor in bestelling was en waarvan we geen idee hadden wanneer die zou komen. Na een korte instructie van het apparaat konden we eindelijk onze spullen halen uit het Ronald Mc Donald huis en onze Maxi Cosi uitproberen. Eigenlijk voelde het nog best heel raar, dat we dan toch echt ons kind mee naar huis mochten nemen.
Binnen 10 minuten na thuiskomst stonden er al 4 buurtjes zich te vergapen boven de box en zij waren het er natuurlijk over eens dat het een kei-knap kind is!. Overbodige informatie voor ons natuurlijk (haha), maar wel erg leuk om te horen.
Eigenlijk heb ik geen idee meer wat we de rest van de avond hebben gedaan. Was ik misschien een beetje gaar? Ja, waarschijnlijk was dat het...
Waren wij reeds gewaarschuwd dat je met een kind nauwelijks nog aan je nachtrust toekomt, de slapeloze nacht die volgde had echter een hele andere oorzaak. Anne-Lynn ligt in bed namelijk aan een saturatiemeter. Dit is zo'n rood lampje aan vinger of voet, waarmee het zuurstofgehalte in het bloed wordt gemeten. Nadeel van deze apparaten is echter dat ze bij beweging behoorlijk kunnen storen. Dan lijkt het alsof de zuurstof-saturatie daalt, maar dat is meestal niet zo. Het apparaat springt dan in alarm. En een alarm heeft meestal (daarvoor heet het een alarm) een dusdanige hoeveelheid decibellen, dat je daar wakker van wordt. Een alarm om de 5 minuten geeft een nachtrust van gegarandeerd 0% en de volgende ochtend waren we dan ook meer dan brak.
Het heeft bijna een goed huwelijk gekost kan ik je zeggen...
Mijn UMC zorgverzekering is zo gul geweest om mij toch nog een aantal uren 'Verlengde Kraamzorg' toe te kennen. Tot en met zaterdag komt er elke ochtend voor 3 uurtjes iemand langs met 'tips en truuks' voor deze kersverse moeder. Ik had het niet verwacht, maar ik vind het heerlijk om 's ochtends even lekker te kunnen tutten, wat dingen op te ruimen en door het huis te scharrelen, zonder dat ik op Anne-Lynn hoef te letten. Even tijd voor mezelf. Vanmorgen heeft de kraamverzorgster zelfs m'n brood gesmeerd en vanmiddag de benedenverdieping gezogen. Wat een luxe! Helaas is het maar tot en met zaterdag, dus ik zoek nog vrijwilligers die het leuk vinden om mij bij te staan voor 'Extra Verlengde Kraamzorg'. Aanmelden kan via de site of via het nummer 06-123... Ik beloof dat ik dan zelf mijn broodjes smeer...
Term van de dag
Rusttijdenwet: Dit is de benaming voor de wetgeving, die de werkuren van onder meer chauffeurs van vrachtwagens en bussen regelt.
De mevrouw van de kraamzorg windt er geen doekjes om: rust, rust, rust en denk vooral aan jezelf. Zwanger-zijn en bevallen is niet niks, jullie hebben een zware periode achter de rug en met mogelijk nog een operatie voor de boeg zal de achtbaan nog niet afgelopen zijn. Tel de afgelopen jaren met twee operaties, een miskraam en de hele lading vruchtbaarheidsbeehandelingen als 'bijbaantje' daarbij op en je hebt een bodempje gelegd voor een zware postnatale depressie.
Toen ze het lijstje zo opnoemde voelde ik me spontaan rijp voor een kuurtje anti-depressiva, maar ergens heeft ze misschienk wel gelijk. Maar goed, zie je mij 's middags een tukkie doen op de bank? Eigenlijk is dat volgens haar dus wel de bedoeling...
Ze bleef maar herhalen dat ik me moet realiseren dat ik een 'kraamvrouw' ben...
Een wat? Doe niet zo raar. Zwanger zijn en bevallen is geen ziekte!
Maar goed, heb haar beloofd op mn tellen te passen en te zorgen voor de nodige rust en ontspanning. Het scheelt dat ik nu borstvoeding geef en dan ben je wel verplicht rustig te gaan zitten.
Vooral midden in de nacht geniet ik daar met volle teugen van! Heeeerlijk al die rust!!!...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten