Flexibel...

Gisterenochtend werd Anne-Lynn op de spoedlijst voor OK gezet. Nu werk ik hier al langer, dus wist ik dat ook 'spoed' wel eens heel lang kon gaan duren. Om 11:00 kreeg ze haar laatste voeding, want ze moest natuurlijk wel nuchter richting OK. 's Middags begon de ellende pas goed. Ik zal er niet te veel over uitwijden, maar om de hele dag een kind in je armen te hebbendat niet kan slapen, dat elk kwartier vergeet te ademen, vervolgens blauw aanloopt en als 'dood' met opengespeide ogen in het niets ligt te staren... Dat is iets dat een moederhart niet heel lang volhoudt. Af en toe kwam er een arts: 'We doen ons best'. Soms reageerde er nog een verpleegkundige op het alarm van de hartmonitor, keek Anne-Lynn dan even aan, zei 'Ach gut...' en liep dan weer weg. Toen HJ aan het einde van de middag arriveerde werden onze negatieve vibraties verdubbeld en zei de verpleging maar helemaal niets meer... Nooit gedacht dat ik nog eens zou vragen of mijn kind alsjeblieft geintubeerd en aan de beademing zou mogen. Snapte ook gewoon niet waarom ze dat niet deden. Eindelijk werd er overlegd en rond een uur of 18:30 ging Anne-Lynn weer aan de CPAP. Toen we terug kwamen van een hapje eten lag Anne-Lynn opeens aan een soort van EEG-apparaat (CSM-monitor). Op mijn vraag 'waarom' werd luchtig gereageerd met 'O, dat doen we wel vaker hoor.' En dat moet je dus bij mij noooit doen!. Ik zie het gelijk als men halve waarheden vertelt. Bleek dus dat Anne-Lynn bij het intuberen wat stuipjes had gehad en nu wilden ze dat toch wel goed in de gaten houden. Och ja, stuipjes... Dat kan er ook nog wel bij hoor! Wij zijn zo flexibel... Rond 20:00 ging Anne-Lynn eindelijk voor OK. Een kind van 2 weken oud, 9 uur geen slaap, 9 uur geen eten en 9 uur gevecht...

Rond 22:00 werden we gebeld. De operatie was weer geslaag!. Het neusje zat dicht met 'granulomateus weefsel' (reactie/ontstekings-weefsel) van de vorige operatie, maar het was prima te verwijderen geweest zonder al te veel omliggend (gezond) weefsel te beschadigen.
Mooi nieuws dus. Ook de CSM-monitor had verder geen afwijkingen meer laten zien.
Eindelijk tijd om een tukkie te gaan doen.

Vanmorgen het laatste nieuws opgevraagd. Het strottehoofd van Anne-Lynn is erg gezwollen van de intubatie en ze krijgt nu hydrocortison via het infuus. Nou ja, vooruit dan maar...
'De naaldjes van de CSM worden waarschijnlijk vanmiddag verwijderd' aldus de verpleegkundige. Naaldjes??? Blijkt dus dat de electroden niet met plakkers (zoals bij een EEG) vastzitten, maar met naaldjes in Anne-Lynn haar hoofdje! Flexibel, flexibel, flexibel. Och, wat zijn wij flexibel...


10:00 slotje op infuus, morfine en andere zooi gestopt (behalve hydrocortison en antibiotica).
11:00 Naalden van de CSM zijn verwijderd. Ik moet toegeven, het zijn kleine naaldjes... cm of 2
15:00 Anne-Lynn ligt er rustig en alert bij. Ziet er ook weer een stuk gezonder uit dan gisteren.
19:00 Gaat ie eruit, of gaat ie er niet uit? That's the question... We hebben het hier over haar beademingsbuis. Nu hij erin zit, heeft ze er last van. Hij zit erg los en schuift soms te veel haar longen in, waardoor de saturaties dalen. Haar stottehoofd is echter nog erg gezwollen, dus er is kans dat als ze hem eruit halen, dat haar keel dan dichtgeknepen wordt en ze helemaal niet meer kan ademen (en dan moet de tube er dus gelijk weer in). Dilemma dus. Elke 10 minuten kijken we op Telebaby hoe ze erbij ligt. Voorlopig zit de trachio-tube er nog in...
21:00 Hij blijft erin...

Term van de dag
CSM: Dit staat voor Cerebral State Monitor. Hiermee wordt door middel van verschillende electroden op het hoofd electrische pulsen van zowel de linker als de rechter hersenhelft gemeten. Het is eigenlijk een soort van mini-EEG (Electro-EncefaloGram), waarbij de staat van bewustzijn in de gaten kan worden gehouden en waarmee bijvoorbeeld insulten/epileptische aanvallen kunnen worden geregeistreerd.