Ontslag!!!

Nee, helaas hebben we de staatsloterij nog niet gewonnen en heb ik geen ontslag genomen.
Eigenlijk is het nieuws nog veel beter!
Gisteren voor controle naar het WKZ geweest en we hoeven nooooooooooit meer terug te komen!

Nou ja, mocht Anne-Lynn in de toekomst wat al te vaak verkouden worden of mochten we zelf het idee krijgen dat de benauwd wordt, dan moeten we natuurlijk wel bellen, maar het zag er allemaal zo goed en rustig uit dat een vervolgafspraak overbodig lijkt.
Dus... volgende week de monitor inleveren op afdeling Eekhoorn, daar nog even wat vervelende verpleegkundigen tackelen en dat heerlijk de deur achter ons dichttrekken.
En hopelijk worden we niet achtervolgd door het feit dat het WKZ een draaideur heeft (doordenkertje).

Ik wilde jullie dit goede nieuws natuurlijk niet onthouden!

Have a brake...

Vandaag even niet.
Vandaag even niet stressen, even geen flesje, even geen paniek, even niet de hele dag spugen vanwege de stress. Fijn, even een blije baby!

Onze smurf begint de wereld te ontdekken. Heeft hele verhalen, grijpt, pakt en propt in haar mond.
100% genieten!

No milk today...

Wat waren we blij toen Anne-Lynn in het ziekenhuis na 5 minuten proberen al aan de borst dronk, na 3 weken sonde-voeding en flesjes...
Nu denk ik soms: waren we er maar nooit aan begonnen!
Nee, ze wil nog steeds niet aan de fles. Elke dag oefenen we heel geduldig. De ene dag zijn we dolgelukkig met 20cc, de andere dag is het volume melk op haar slab groter dan in haar buik...
Na vier uur werken haast ik mij naar huis om haar melk- en zuigbehoefte te bevredigen, om vervolgens de rest van de dag met een ontregeld kind te zitten, dat de verloren voeding probeert in te halen. En daarbij uren getuigen te moeten zijn van het drama, het krijsen en intens verdriet van je dochter. Na de drama-periode op de IC wil je zo graag anders voor je kind.
Begrip is soms ver te zoeken en dat vind ik wel moeilijk.
Sommige mensen maken opmerkingen als 'Tja, ze zal toch een keer moeten...'
Snappen deze mensen zelf niet wat een domme en onzinnige opmerking dit is?
'Ik zal het vanavond tegen haar zeggen' zeg ik dan.
Of deze: 'Tja, ze krijgt vanzelf honger...'
Geweldig advies!!! Daar kunnen we wat mee!
OK Anne-Lynn: No milk today!

Als er mensen zijn die wel serieuze tips hebben, dan hoor ik die graag!
Want ja, ze zal toch een keer moeten.... @%&#!@

http://www.youtube.com/watch?v=FTgTOY8IRBA


Ellen: we oefenen uitsluitend met verse melk, dus geen ranzige ingevroren troep.
Marieke: heb al 4 verschillende spenen geprobeerd, waaronder zo'n op-de-borst-gelijkende-speen...

Met dank aan u allen!

Graag wil ik al mijn vrienden en kennissen die grof belastingeld en ziektekostenpremie betalen hartelijk danken voor hun bijdrage aan het herstel van Anne-Lynn.
Vandaag kregen we een overzicht van de ONVZ van de medische kosten van Anne-Lynn tot nu toe.
Nog niet alle rekeningen zijn ingediend, maar in totaal heeft ons droppie al zo'n 25.000 euro gekost (en ons dus uitgespaard)!

Nogmaals hartelijk dank voor het afwenden van ons failllissement!
Anne-Lynn zal u voor eeuwig dankbaar zijn!

Sting!

Dinsdag 7 februari.
'Gaan we het proberen?'
'Ja, laten we toch maar een poging wagen'.

Zo gezegd, zo gedaan. Om 16:00 echter lag Anne-Lynn nog te slapen en ik kreeg een beetje de kriebels. Kleine kinderen houden zich doorgaans niet echt aan de planning van de ouders, dus wat nu als de voedingen straks te dicht op elkaar zitten en ze geen honger heeft vlak voor we weggaan? En wat nu als ze straks wakker wordt en we moeten haar wakker houden omdat ze anders niet moe genoeg is om lang genoeg door te slapen... dan is ze misschien al te moe om vlak voor ons vertrek nog te eten...

17:30 Pizza in de oven
18:00 Papa en mama gaan eten. Anne-Lynn huilt, want ze heeft honger en is moe. Kijkt me met wanhopig rode oogjes aan. 'Nog even wachten schatje, mama moet nog drie punten pizza...
18:30 Anne-Lynn mag eten. 'Drink nog maar wat extra schatje en nu even niet zo moeilijk doen hoor!...'
18:45 Hebben we nog tijd voor een boertje? (mama kijkt op de klok) Sorry schat, vanavond geen boertje. Mama legt wel wat doeken klaar voor de buurvrouw mocht je je bed onderspugen... Krampjes? Sorry, ook vanavond even geen tijd voor...
18:50 Anne-Lynn ligt in bed en huilt nog wat na
18:55 Babyfoon naar de buurvrouw
19:00 Papa en mama zitten in de auto. Pfffff.

Tegen alle verwachtingen in waren we op tijd in de Heineken Music Hall. Sting was nog in geen Fields of Folly te bekennen. Natuurlijk waren we wel te laat voor een plekje op de tribune. Dat was dan weer jammer. Tot een man naast mij in alle wijsheid sprak: 'Ik was hier laatst voor een ander concert en toen was de hele tribune leeg. Je kunt wel zien dat dit eigenlijk een concert is voor de vorige generatie!'. Ik rechtte mijn rug en was blij dat ik een sta-plaats had!

Sting werd met luid gejuich ontvangen.
20:02 De buurvrouw: 'He Hoi, Jullie meisje ligt nog lekker te slapen! Dus genieten maar! Liefs Fem'.
En vervolgens ontving ook ik Sting met luid gejuich (Yes! Ze slaapt nog!!!).
De nummers volgenden elkaar snel op. Volgens mij allemaal bekende nummers, maar driekwart ervan kende ik niet. Gelukkig maar, dacht ik nog, want anders had ik waarschijnlijk wel op die tribune gezeten. Lang leve de 30-ers! (statistisch gezien in ieder geval langer dan de 40-ers of de 50-ers!).
20:58 De buurvrouw: 'Lieve schatten, het is hier nog steeds heerlijk rustig...alle kindjes op de oprit slapen. Ook jullie kleine meiske...'.
Deze kleine 'Message in a Bottle', dat alle kindjes op de oprit slapen en niet dat alle kindjes op de oprit slapen (?!), werd met grote opluchting ontvangen. En Sting voelde dat prima aan: 'Every Breath You Take' had hij het nog over...

22:05 De buurvrouw: 'En.... is Sting nog steeds in jubelstemming???? Hier geen gejubel maar rust..... geniet nog even!
Fijn!, al vond ik het al wel wat spannend worden.
Maar gelukkig is Sting ook de jongste niet meer en wilde blijkbaar ook niet al te laat naar bed. Om 22:15 was het concert toch nog vrij abrupt afgelopen en 22:20 zaten we in de auto.
In de auto zei ik nog tegen HJ: 'Het zal toch niet zo zijn dat we Anne-Lynn straks nog wakker moeten gaan maken voor haar laatste voeding?'.
Gelukkig was dat niet het geval.
23:07 De buurvrouw: 'Het meisje is net wakker, ik ben in jullie huis. Tot zo!'
Toen het sms-je binnenkwam reden we net de straat in.
Tien minuten later lag Anne-Lynn alweer, jaja, aan de tiet!!!

Tjonge, dat was me nog eens een ontspannen avondje!!!

Boycot op concert Sting

Ik weet het nog als de dag van gisteren... de zaterdag dat Anne-Lynn 'gepromoveerd' werd naar de afdeling Eekhoorn (weten we het nog? Die afdeling waar we zulke goede herinneringen aan hebben) startte de kaartverkoop voor het concert van Sting in Amersterdam. Het beloofde een top-concert te worden, met veel 'gouden ouwe', want de tour (Back to bass) werd georganiseerd vanwege zijn 25-jarig jubileum.
Maar je raadt het al, op die bewuste dag zaten wij zwaar-gefrustreerd rond het bed van Anne-Lynn en waren we totaal vergeten kaarten te bestellen.

Gelukkig waren er nog wel kaarten voor het concert in Berlijn. Zittend op mijn stretcher naast het bed van Anne-Lynn verzon ik dat dat best te doen zou zijn. Het zou niet de eerste keer zijn dat we voor een concert 'even' afreizen naar Berlijn. En tegen die tijd zou Anne-Lynn 4/5 maanden zijn, dus een paar uur in de Maxi Cosi moest dan toch ook geen probleem meer zijn.
Op het moment dat ik de knop 'bestellen' zou aanklikken bedacht ik me opeens: Leuk, met Anne-Lynn naar Berlijn voor een concert, maar wat doen we met haar TIJDENS het concert? Opeens was daar de eerste beperking... Het leven dat je voorgoed achter je laat op het moment dat je aan kinderen begint.
Mmmm. Teleurgesteld de computer uitgezet en Sting in de ijskast geparkeerd.

Maar... als door een wonder bleken er een week later toch weer kaarten beschikbaar voor Amsterdam. We bedachten ons geen moment en bestelden 2 kaarten. Anne-Lynn zou gezellig op de buurvrouw passen die avond en alles leek in kannen en kruiken.

Helaas bleek niets minder waar. Al twee weken zijn we druk aan het oefenen om Anne-Lynn zo ver te krijgen uit de fles te drinken, natuurlijk in de eerste plaats omdat er ook binnenkort weer gewerkt moet gaan worden. Het moest te doen zijn, want in het ziekenhuis had ze ook geregeld uit de fles gehad en later thuis ook nog wel eens. Maar om kort te gaan: Ze verrekt het!

Als de speen haar mond in gaat doet ze eerst alsof ze echt iets gaat doen. Ze pakt de speen goed vast, lijkt ook echt een paar keer te zuigen en dan... alsof ze dan pas echt door heeft dat het plastic is en niet de tiet van mama... begint ze te duwen, te bijten, met haar hoofd te draaien en als je mazzel hebt ook te kokhalzen. Record van de afgelopen dagen: 5cc......... verdeeld over twee dagen...

Waarom misgunt ons kind ons een ontspannen avond zonder haar?
To be continued..

Even voor het archief.