Van verschillende kanten krijg ik opmerkingen dat het alweer een paar dagen stil is op de blog.
Maar ja, soms heb je gewoon geen inspiratie of ontbreekt de energie. Mijn reden: ik voel me gewoon een beetje zielig. Dus als ik even mag klagen...
Van de week kregen wij via de mail een leuke aanbieding om 'voor weinig' een mooie foto op canvas te laten zetten. Dus ik overdag onze foto's doorgespit op zoek naar een leuke foto om te vergroten. En eigenlijk werd ik daar een beetje triest van. Van de eeste vier weken hebben we amper foto's en de foto's die we hebben zijn donker/onscherp en wazig. Dit omdat er op de IC niet geflitst mag worden. Om het maar niet te hebben over de lading slangen en draden waar Anne-Lynn mee behangen was. Ook niet echt gezellig op de huiskamermuur.
Daarna volgde er een paar goede dagen thuis (daartussen uiteindelijk wel een foto gevonden) en nu ziet ze er weer niet uit met die pleisters op haar oren...
Voordat Anne-Lynn geboren was zeiden verschillende mensen tegen mij: Baby's zijn zo leuk en ze ruiken ook altijd zo lekker! Nou, mijn kind rook de eerste vier weken naar Sterilium (ontsmettingsmiddel voor je handen), alles behalve een Zwitsal-geurtje. En pleisters op haar oren zijn nu een beetje aan het smetten, dus ruikt het een soort van naar rotte vis (sorry hoor)...
Ik wil ook een Zwitsal-baby!! Dit was niet de afspraak!
Het lijken van die kleine dingen, maar ik word er op het moment toch een beetje verdrietig van. Ach, we gooien het maar weer op de hormonen...
Gisteren hebben we van 1 oor de pleisters vervangen en vandaag heb ik Anne-Lynn in een dikke laag (zwitsal) olie gewreven. Ik kan er weer even tegenaan! Hopelijk kunnen we het smetten binnen de perken houden, anders moeten we de spalk-therapie opgeven.
Sinds een paar dagen lacht ze overigens met volle overtuiging. Daar word ik dan wel weer vrolijk van. En als we dat nu eens mooi op de foto krijgen... dat zou goed staan boven de bank!
Hormonen kunnen inderdaad veel met je doen (weet ik uit ervaring). Maar hou in gedachten dat ze lekker thuis is. Zwitsal of geen zwitsal en probeer te genieten.
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Marieke
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenDegene die nog een keer die ene zin over hormonen herhaalt die doe ik wat hoor! Ik schrijf het er zelf bij om alles nog enigszins te relativeren, maar feit blijft dat wij de eerste maand van het leven van ons kind hebben gemist, na een voortraject waar je 'u' tegen zegt. Dat wij ons kind op de IC een paar keer bijna dood hebben zien gaan van benauwdheid en dat het traject nog lang niet over is. Dat wij nog wekenlijks in het ziekenhuis zitten. En dan mag je best eens verlangen naar een 'zwitsal-baby'. Het uitspreken van een beetje begrip zou af en toe ook fijn zijn...
BeantwoordenVerwijderenNog 3 nachtjes slapen en wij mogen haar een Indonesisch kusje geven. Je weet wel, zo eentje waarbij je je lippen op iemand wang zet en dan niet zoent maar lucht naar binnen snuift door je neus. Doe je dan wel even een lekker creme op die lekkere wangetjes zodat we kunnen genieten van een echte babylucht! Nou moet ik wel bekennen dat ik bij zwitsalproducten altijd aan poepluiers denk omdat wij alleen lotiondoekjes gebruikten om die poepbillen schoon te krijgen. Verder alles zo veel mogelijk puur natuur gehouden, zelfs nooit shampoo gebruikt tot ze naar school gingen. Alleen af en toe olie tegen de berg!
BeantwoordenVerwijderen