Toen Anne-Lynn geboren werd en op mijn buik werd gelegd schrokken we beiden toch wel een beetje. Ze was namelijk van top tot teen bedekt met een enorme laag huidsmeer. Ook de verloskundige moest toegeven dat het extreem was voor een kind dat gewoon op termijn is. 'Weet je waar ze op lijkt?' vroeg HJ mij. 'Op dat groene mannetje uit Starwars!' De weken ervoor waren net alle starwars-films herhaald op tv en had ik daar verplicht naar moeten kijken. Het mannetje stond me dan ook zeer helder voor de geest... Toen we thuiskwamen vertelde HJ het voorval aan de buurman en ook hij kon zich levendig voortellen hoe Anne-Lynn er bij de geboorte had uitgezien...
Ik zou hier graag een fotootje van Anne-Lynn plaatsen als bewijs, maar met die Vereniging Martijn op de loer weet je het maar nooit. Geen naaktfoto's van mijn dochter op internet dus...
Toen het spalken van Anne-Lynn haar oortjes ter sprake kwam bezocht ik op internet de site waar de spalkjes en toebehoren besteld kunnen worden. Hier werden ook een aantal afwijkende vormen van oren besproken, met allemaal een eigen medische naam. In de volksmond echter 'Yoda-ears' en 'Spock-ears'. De vergelijking was dus alweer gemaakt.
Ik verzin het echt niet hoor! Ik zou mijn dochter nooit uitschelden voor Yoda, dat doet een moeder natuurlijk niet.
Ik zeg altijd gewoon 'Flappie'...
Flappie is niet echt handig in deze periode met het liedje van Youp van het Hek.;)
BeantwoordenVerwijderen