Spruw.

Al een week lang heb ik een zere tiet.
Sorry voor het taalgebruik, maar als je zo veel pijn hebt, dan is de term borst of 'buste' gewoon passe.
Nu heb ik behoorlijk wat problemen met de borstvoeding gehad, dus een verstopte melkklier meer of minder, daar doen we al niet moeilijk meer over.
Maar het werd echt steeds erger. Elke dag was er wel weer wat. Tot een week geleden, van de ene op de andere dag, mn tepels in de fik stonden. Mensen wat een pijn! Zelfs een shirtje erop was me te veel. Dus liep ik geregeld 'shirt-loos' door het huis ('Hallo buurman!').
Richting het weekend begon me iets te dagen. Anne-Lynn liet de borst wel erg vaak los, leek het soms helemaal niet leuk te vinden om eten te krijgen. En ze had natuurlijk al 5 weken lang een behoorlijk hoge dosis antibiotica... Eigenlijk moesten we nog een paar dagen, maar ik dacht: die paar dagen op 5 weken zal het verschil niet maken. We zijn toen gestopt met de antibiotica in de hoop de schimmel voor te blijven. Bij elke gaap tuurde ik in haar mondje, maar eigenlijk kon ik niets afwijkends ontdekken.
Zondag hield ik het niet meer. en uit angst dat het mn huwelijk zou kosten heb ik toen de huisartsenpost maar gebeld. Vanwege de medische geschiedenis van Anne-Lynn mochten we gelijk komen. Ik hoopte zo dat ze iets zouden vinden...
Maar helaas. Volgens de arts op de HAP was er bij Anne-Lynn absoluut geen spruw te bekennen en mijn tepels zagen er volgens haar heel gezond uit. Zelf vond ik ze voornamelijk erg (vuur)rood...

In wanhoop de lactatiekundige gemaild die mij ook op de afdeling Eekhoorn had geholpen met de borstvoeding van Anne-Lynn. Vanmorgen konden we op consult.
Haar conclusie: 100% spruw. zowel bij mij als Anne-Lynn.
En gezien mijn klachten zit het zeer waarschijnlijk ook al IN mijn borst.
Dit balen natuurlijk, maar och, wat ben ik blij dat we nu eindelijk weten wat er is.
Ik stond al bijna op het punt om de borstvoeding om te ruilen voor flesvoeding.

Toen moesten we aan de slag om medicatie voorgeschreven te krijgen.
Mijn eigen huisarts bleek weer eens op vakantie en de vervangende huisarts onbereikbaar.
Inmiddels hebben we contact gehad en heb ik haar het medicatie-advies van de lactatiekundige doorgegeven. Omdat er ook een middel op staat wat in de bloedbaan komt, waar huisartsen zeer terughoudend mee zijn, moest de assistent eerst gaan overleggen. De lactatiekundige had dit al voorzien en heeft de naam van een kinderarts in het Anthonius doorgegeven waar ze naar toe kunnen bellen om (hopelijk) overtuigd te raken van het nut van dit middel.
We zijn nu in afwachting op het verlossende woord. En daarna als een speer naar de apotheek.
Hopelijk wordt ons samenbindende borstvoedingsritueel snel in ere hersteld...