Vanaf het eerste hapje heb ik zelf voor Anne-Lynn gekookt. In het begin omslachtig en met veel te veel afwas (aldus HJ), maar uiteindelijk kreeg ik er wel handigheid in. Hele bijzondere gerechten zijn het niet. Gewoon aardappelen, vlees en groenten. Gewoon hollandse pot dus.
Ik vond het wel stoer, want zo'n keukenprinces ben ik niet. Buitenstaanders denken dat het wel meevalt, want als als we gasten te eten hebben staat er altijd iets lekkers op tafel. Dat dit slechts 1 geheim recept is, dat elke gast voorgeschoteld krijgt, dat is een goed bewaard geheim. In ons huishouden valt het opwarmen van een diepvries-pizza gewoon onder een 'kookbeurt'. Dat zegt genoeg, zou ik zeggen.
Maar sinds ik voor Anne-Lynn kook groeit mijn ego. Anne-Lynn lust namelijk alles! Broccoli, bloemkool, erwtjes, sperziebonen... Na elk hapje klinkt het 'Mmmm!'.
Van de leidsters op het kinderdagverblijf hoor ik geregeld: 'Het rook zo lekker, ik kreeg er gewoon trek van!'.
Dat deze culinaire hoogstandjes ook voor problemen kunnen zorgen bleek tijdens onze vakantie in Barcelona. Ik was toe aan 'echt' vakantie en dacht dat Anne-Lynn best een weekje aan de Olvarit kon. Ooit had ze wel eens een potje gehad tijdens onze week in Duitsland, maar ik kan me eigenlijk niet herinneren of ze dat toen lekker vond of niet. Ik had nu dan ook heerlijke hapjes in huis gehaald met titels als 'Groentenlasagne' en 'Stoofpotje'. Dus dat zat wel goed...
Bij het opendraaien van het eerste potje werd ik spontaan misselijk. Het had iets weg van... kattenvoer! En dat terwijl het gewoon speziebonen zouden moeten zijn. Met een lepeltje haalde ik er een hapje uit. De structuur had iets weg van een soort kleverige pasta, met her en der een stukje. Anne-Lynn deed met volle enthousiasme haar mond open, nam een hap en... begon spontaan heel hard te huilen! Met geen mogelijkheid kreeg ik er nog een hap in. Ook een lekker alternatief (pap) wilde ze niet meer hebben. Zo bang dat ik haar weer zou 'belazeren' met nog meer Olvarit...
De volgende dag was een herhaling van de dag ervoor. Dit keer stond er 'Ham met bloemkool' op het etiket. Maar de geur en structuur waren precies hetzelfde als die van de sperziebonen. Ook dit potje is bijna vol de prullenbak in beland.
En toen hadden we een probleem. Uiteindelijk hebben we het gered, met goed veel pap. Volgens het colsultatiebureau is ze goed aangekomen, dus geleden heeft ze er vast niet onder
(wachtend op inspiratie om dit stuk af te maken)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten